1993 Volvo 850 T-5

Sinds 1993 droomt Christian Meincken van een Volvo 850. Vijfentwintig jaar later kan hij hem eindelijk kopen. Was het wachten de moeite waard?

H et is een simpele advertentie op internet waardoor Christian Meincken uiteindelijk zijn droomauto vindt. Dit is de auto waarvan hij al droomt vanaf het moment dat hij leerling-monteur was: een Volvo 850 T-5 in zilver metallic, als sedan met automaat. “De Volvo lijkt sprekend op de auto’s die ik vroeger als kind tekende”, kan Christian zich herinneren. Zijn ouders verlieten thuisland Bosniл in de jaren 60 om als gastarbeider in Duitsland te gaan werken. Auto’s spelen een grote rol in de familie. Christian begint in 1993 aan zijn opleiding tot automonteur bij een Volvo-dealer in het Duitse Bцblingen. Hij werkt net mee aan de restauratie van een 244 als er een splinternieuwe 850 in de showroom wordt gereden: een T-5 sedan in zilver metallic met een automatische transmissie. Eigenlijk is zo’n 850 veel ouder dan je zou denken, want de ontwikkeling ervan is al in 1978 van start gegaan, al is dat slechts op papier. In het kader van het onderzoeksprogramma ‘Galaxy’ ontwikkelt Volvo vanaf dat jaar twee nieuwe modelreeksen: een Nederlandse, de in Born gebouwde 400-reeks, en een Zweedse, de 850. Beide modellen zijn voorzien van voorwielaandrijving. Volvo investeert een bedrag van 15 miljard Zweedse kroon in het project, circa 2,7 miljard euro in hedendaags geld. Het is op slag de grootste ontwikkelingsinvestering in de historie van de Zweedse industrie. Het zou nog maar liefst 13 jaar duren tot Volvo met de 850 in n klap vier wereldprimeurs introduceert. Onder de motorkap van de 850 ligt een aluminium blok, dat is afgeleid van de zescilinder lijnmotor van de 960, maar dan minus de zesde cilinder. De vijfcilinder is dwars in de motorruimte geplaatst en drijft de voorwielen aan. De Delta-Link achteras, een multilink achteras met onafhankelijke wielophanging, zorgt voor voldoende stabiliteit, ook bij een sportieve rijstijl. In de brede B-stijlen zijn automatisch in hoogte verstelbare gordels voor de voorstoelen verwerkt. Maar de belangrijkste innovatie is het Side Impact Protection System (SIPS), een slim veiligheidssysteem dat bescherming biedt bij aan rijdingen van opzij. De stoel van de bestuurder of de passagier kan naar het midden van de auto schuiven en wordt daar opgevangen door de middenconsole, die door de klap in stukken breekt en zo een deel van de klap absorbeert. SIPS is dan ook de voornaamste reden dat de Volvo 850 op dat moment ‘de veiligste auto ter wereld’ wordt genoemd. Zijn veiligheids concept weet tot op de dag van vandaag te overtuigen.

Stijlvol understatement

In Bergkirchen, een dorp bij Mьnchen, maken we nader kennis met de 850 van Christian. Op het eerste gezicht doet de T-5 een beetje saai aan. Ja, hij ziet eruit als een echte Volvo, maar hij oogt niet meer alsof hij met een kettingzaag is vormgegeven. Door de afgeronde hoeken ziet hij er tijdloos uit, maar tegelijkertijd ook minder markant dan de ‘tanks’ die hem voorgingen. Waar veel moderne auto’s nogal agressief ogen, komt het understatement van de 850 eerder als stijlvol over. We nemen plaats op de met zwart leer beklede stoelen en rijden een paar rondjes. Het standaard uitlaatsysteem brult er lekker op los, de 225 pk sterke turbomotor zorgt voor een flinke duw in de rug. Het is wel duidelijk: dit is geen brave sedan, dit is een wolf in schaapskleren. Na de testrit lezen we het diagnoseapparaat uit. Dat doen we zonder een extern apparaat. Voorin de motorruimte is namelijk de zogenaamde Blinkbox te vinden, een on-board diagnosebox. In het afdekklepje bevindt zich een pin met een ledje, die je in de overeenkomstige aansluiting van de besturingsunit die je wilt uitlezen kunt steken. Vervolgens hoef je niets meer te doen: de Volvo belt naar huis en stuurt zijn foutenrapport middels driecijferige ‘Blinkcodes’ de wereld in. Met behulp van lijsten die je op internet kunt vinden, kun je kijken wat die codes betekenen en met welke problemen de 850 dus te kampen heeft. Gemakkelijker kan het niet. Qua uiterlijk staat de zilveren schicht er goed bij. Geen lakschades, nauwelijks roest. Je ziet beslist niet aan deze auto af dat hij al 260.000 kilometer op de teller heeft staan, zoals het een goed onderhouden Volvo betaamt. De 850 was zijn tijd vooruit. Voor Christian komt hij anno 2018 precies op het goede moment. Hij heeft zijn droomauto voor € 2.500 gekocht. Hij is in de zevende hemel, en dat snappen we. Wie in de markt is voor een 850, hoeft niet bang te zijn voor hoge kilometerstanden. Het is belangrijker dat de 850 tijdig zijn onderhoud heeft gehad. De T-5 is extra fascinerend; de combinatie van een braaf ogende carrosserie en een beresterke motor is beslist verslavend. Wie van understatement houdt, vindt in deze auto zijn ideaal.

Van de sedankont moet je houden. De stationwagons zijn in ieder geval populairder, waardoor de sedans beter betaalbaar zijn. Christian Meincken in zijn droomauto.

Een 850 koop je vandaag de dag voor weinig geld, maar dat zie je niet af aan het interieur. Het met leer beklede stuur, de stoelverwarming, het wortelnotenhout en de airconditioning zorgen voor een voornaam sfeertje.

Volvo S70, vanaf 1996

De S70 is de gefacelifte versie van de 850, met volledig meegespoten bumpers en deurgrepen, nieuw vormgegeven sideskirts, witte knipperlichten aan de achterzijde en een vernieuwd interieur. Veel liefhebbers vinden hem nog te recent, maar dat zal niet heel lang meer duren. Een voordeel: ook een keurig exemplaar met volledig ingevuld onderhoudsboekje dat van een gepensioneerde leraar is geweest, kost bijna niks.

Volvo 240, vanaf 1974

De 240 werd gebouwd van 1974 tot 1993, oftewel bijna 19 jaar lang. Het is nog altijd de best verkochte Volvo aller tijden. De prijzen van vroege exemplaren (ronde koplampen, dikke bumpers) beginnen te stijgen. Ook de stationwagonversie is een stukje prijziger. De animo voor late sedans is tot nu toe bescheiden. Als het een exemplaar met benzinemotor betreft, is het zaak om nu toe te slaan.

Volvo 940, vanaf 1990

De 940 is nog voorzien van een starre achteras, het comfortniveau is dus echt van vroeger. Daar staat tegenover dat deze betaalbaarste grote Volvo eeuwig meegaat. De roestbescherming is prima, de viercilinder lijnmotoren zijn robuust. Ze hebben echter een rauwe motorloop en het verbruik is verhoudingsgewijs hoog. Desondanks stijgen de prijzen.

Volvo 460, vanaf 1989

Ai, voorwielaandrijving! De puristen halen hun neus op voor de kleine instap-Volvo, het is echter een insidertip met een goede afwerking. Veel 460’s zijn in het bezit geweest van oudere heren, die goed voor hun auto hebben gezorgd. Zelfs nette exemplaren zijn spotgoedkoop. Minder zeldzaam, maar net zo betaalbaar is het zustermodel 440 met hatchback.