Nej tack. Tegen een goede zakenrelatie kun je maar beter zeggen waar het op staat.
De directie van Volvo was tevreden over de samenwerking met Bertone, maar dat maakte het oordeel over de hoekige hatchback die de Italiaanse ontwerpstudio in 1979 presenteerde er niet milder op. Nee, bedankt.
Volvo en Bertone startten in de jaren 70 een bijzondere samenwerking. Het Italiaanse bedrijf had begenadigde ontwerpers in dienst en beschikte over productiefaciliteiten voor bijzondere automobielen. Daarmee was het Volvo’s keuze voor de totstandkoming van een kostbare tweedeurscoupé, de 262C, en een verlengde sedan, de 264TE. Bertone werkte uiteraard niet alleen in opdracht. Op eigen initiatief liet het de meest bijzon- dere modellen van de tekentafels rollen, in de hoop dat deze door fabrikanten werden geadopteerd. Voor Volvo achtte het ontwerphuis in 1979 de tijd rijp voor een vlotte, compacte hatchback, waarbij de 343 als uitgangspunt werd genomen. Tegen wil en dank, zouden we nu zeggen, gezien de ruimtevretende achterwielaandrijving van dat model. Anno 1979 waren een dwarsgeplaatste motor en voorwiel- aandrijving allang de norm. En begin dan niet over sportieve aspiraties met die aandrijving achter, want die kon de 1,4-litermotor met 70 pk niet waarmaken. De strakke stilering van de Tundra, op papier gezet door Marcello Gandini, leek helemaal niet op het wat mollige, hoog-op-de-pootjes-ontwerp van de 343.
De strenge, rechtlijnige vormen van de Tundra kenmerkten ook andere experimentele Bertone- ontwerpen uit de jaren 70, maar zouden pas een decennium later gemeengoed worden. Ironisch genoeg ook bij Volvo, dat het begrip hoekigheid opnieuw definieerde met de spraakmakende 760 uit 1982. De Tundra had eigenlijk best naast dat model in het gamma gepast. Andere Tundra-elementen kwamen later terug. Kijk maar eens naar het front van de auto: het was wellicht niet slim van Bertone om de gezichtsbepalende Volvo-grille onder de bumper te verstoppen, maar het is (gecentreerd) precies de plek waar de Volvo 480 hem in 1986 kreeg. Dat geldt ook voor de klapkoplampen en de achterruit, die een dubbelrol speelt als derde deur. Had de 480 ook. Nogal opvallend voor een Volvo was het ontbreken van prominente bumpers. De Tundra had ze wel, maar de geïntegreerde, schokabsorberende units waren een esthetisch contrast met de vangrails die Volvo zelf voor- en achter op de 240/260 monteerde. Het goede nieuws is dat Bertone’s inspanningen om de Tundra tot leven te wekken niet helemaal voor niets zijn geweest. Gandini gebruikte veel van diens stijlkenmerken voor een nieuw model van Citroën, waarvoor de meester-ontwerper al voordat de Tundra werd gepresenteerd een winnend ontwerp had ingediend. Uiteindelijk resulteerde dat in de BX die in 1982 op de markt kwam en waarvan ruim 2,3 miljoen exemplaren werden gebouwd.
